Volkstuintjes: maak een einde aan achterhaalde vooroordelen

Volkstuintjes, moestuinen en volkstuintjes hebben niet overal de beste reputatie. Je hoort over strenge regels, minutieus aangelegde tuinen en een benauwd gevoel achter het tuinhek. Maar volkstuintjes zijn zoveel meer dan dat! Voor stadsbewoners zijn ze het stukje natuur waar ze naar verlangen te midden van het lawaai van auto's en uitlaatgassen. Het resultaat: wilde oases, kleurrijke moestuinen en bijenkorven. We wilden weten: kloppen deze vooroordelen eigenlijk nog wel, of zijn we er allang vanaf? Om die reden spraken we met Carolin. Carolin woont met haar gezin in Schwaben en heeft sinds medio 2018 haar eigen volkstuintje: Parzelle_14. Carolin doet regelmatig verslag van haar leven als volkstuinierster op Instagram en in haar blog . Lees het zelf maar:

Jong gezin in de volkstuin - Maak een einde aan de vooroordelen

Van droom naar volkstuin. Hoe werkt het?

Carolin: Het eerste 'duwtje' naar een perceel kwam eigenlijk van onze buurvrouw. Ze had ons balkon altijd al bewonderd en vroeg ons gewoon of we interesse hadden - haar moeder zat daar bij een tuinclub die op zoek was naar nieuwe leden. In eerste instantie deden we het af als een volslagen gek idee en wilden we, na een kort berichtje, gewoon even naar het perceel kijken. Toen ging het allemaal heel snel. Een paar dagen later waren we volkstuinders. In dit geval hadden we waarschijnlijk gewoon geluk dat er een perceel beschikbaar was. Normaal gesproken zijn er wachtlijsten. We hadden een kort gesprek met de vorige eigenaar van ons perceel, waarin we bepaalden wat er mocht blijven en wat hij mee zou nemen. Ook de koopprijs werd daar onderhandeld. Het perceel zelf wordt door de club aan ons verhuurd. Alles op het terrein, zoals de schuur, het terras, enzovoort, hebben we van de vorige eigenaar gekocht.

Heb jij schatten ontdekt?

Carolin: Niet echt. Afgezien van talloze wild en lukraak geplante knoflook- en uienplanten, en een kleine appelboom, heeft de vorige eigenaar ons bijna niets onbruikbaars nagelaten. De schuur op het terrein is eigenlijk best stevig en gaat nog jaren mee, maar we moesten hem eerst helemaal leeghalen en al het afval weggooien. Dat kostte ons een paar weken. Het enige wat er nog van over is, is een oude olielamp die zo ranzig is dat hij zijn charme heeft teruggekregen.

Conclusie: Het oude laten of alles nieuw maken?

Carolin: Het is eigenlijk vooral een financiële kwestie. Je hebt in het begin een heleboel ideeën. Maar je beseft al snel dat niet alles in één keer kan. Dus hebben we eerst de binnenkant van de blokhut opnieuw geschilderd en een groot deel van het terras geëgaliseerd en opnieuw aangelegd. We hebben ook twee verhoogde perken geplaatst. We zijn dol op de stenen borders rond onze grote perken. Dankzij die borders is de slakkenplaag tot een minimum beperkt. Daar zijn we de vorige eigenaar erg dankbaar voor.

Was het begin moeilijk?

Carolin: Eigenlijk niet echt. We zijn gewoon begonnen, en een paar buren hebben ons daarbij geholpen. We konden in het begin veel vragen stellen. Tot op de dag van vandaag leven we volgens het motto "Oefening baart kunst."

Zijn er veel regels/voorschriften binnen de volkstuinvereniging?

Carolin: Er zijn een paar regels. Maar we hebben geluk dat we in een complex terecht zijn gekomen waar het over het algemeen vrij relaxed is. Zolang de rust tijdens de lunch en de avond in acht wordt genomen, zijn de meeste buren tevreden en vergeven ze zelfs een enkele barbecue.

Wat betekent jouw plot voor jou?

Carolin: Ons perceel is een klein ankerpunt in ons dagelijks leven geworden. Daar kunnen we met ons dochtertje ontspannen en onze dromen waarmaken.

Wat heb je al geleerd?

Carolin: Een van de eerste lessen was leren om ons niet door tegenslagen van de wijs te laten brengen. Zo kochten en installeerden we in de allereerste dagen spontaan en enthousiast een insectenhotel. We waren enthousiast over het idee om insecten een thuis te kunnen bieden. We hadden ons niet in detail verdiept in het onderwerp en natuurlijk had er geen enkel insect zich gevestigd. In de loop van het jaar hebben we veel geleerd en terugkijkend weten we nu wat het probleem was. De verkeerde locatie, een slecht gebouwd hotel, enzovoort - leren door te doen.

Hand op het hart: Hoe zijn de buren?

Carolin: De meesten zijn echt aardig. Moestuiniers vormen een kleine, unieke groep, maar de gedeelde hobby zorgt voor een goede band tussen verschillende leeftijdsgroepen, nationaliteiten en persoonlijkheden.

Welk tuingereedschap kunt u niet meer missen?

Carolin: Ik had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar een goed gemaakte, hoogwaardige spade is echt goud waard. Een stevige, sterke tuinschaar is minstens zo belangrijk. We kozen aanvankelijk voor goedkopere opties en hadden daar al snel spijt van. Er is niets erger dan vertraging door kapotte apparatuur.

Welk overschat tuingereedschap kun je echt missen?

Carolin: We hebben veel gereedschap, zoals onze grasmaaier, tweedehands gekocht. Dingen hoeven niet altijd nieuw en duur te zijn. Veel mensen verkopen echt hoogwaardig gereedschap en zijn blij met kopers. Tuinhandschoenen zijn voor ons eigenlijk overbodig gebleken. We houden gewoon van het gevoel van aarde tussen onze vingers.

Wat kweek jij?

Carolin: In het eerste seizoen hebben we alleen maar opgeruimd, dit jaar hebben we gewoon uitgeprobeerd wat de verschillende lichtomstandigheden en grondsoorten zouden opleveren. In onze verhoogde bedden hadden we chilipepers , sla , snijbiet , minikomkommers, gele courgettes en tomaten . Van één aardbei lijken er wel honderd te zijn gegroeid, en we hebben al stekjes gegeven aan vrienden en kennissen. We hebben ook kruisbessen en aalbessen geplant. Een paar weken geleden hebben we groenbemesters gezaaid, die de grond in de wintermaanden zullen voeden en onderhouden. We zijn nu beter bekend met onze tuin en kijken echt uit naar volgend seizoen, wanneer we oudere, meer ongewone rassen willen uitproberen.

Wat motiveerde je om een ​​Instagram-pagina en een blog aan je hobby te wijden?

Carolin: Van het een kwam het ander. Dit project, net als onze tuin, begon met een gek idee. Nu horen die twee gewoon bij elkaar, en ik waardeer de uitwisseling enorm. Het is geweldig om ervaringen en ideeën met anderen te delen. Bovenal is mijn blog , net als de tuin, bedoeld als een kleine oase van rust – een plek waar mensen kunnen vertoeven, ideeën kunnen opdoen en misschien zelfs kunnen leren van onze kennis en fouten. Ik wil anderen gewoon laten zien hoe makkelijk en gevarieerd het kan zijn om seizoensfruit en -groenten in de keuken te gebruiken.

Hoeveel werk vergt zo'n tuin?

Carolin: We hebben ook dagen dat we door ons werk niet de tuin in kunnen, of dat we alleen even snel water kunnen geven. Natuurlijk vergt zo'n tuin veel werk, en daar heb je niet altijd zin in. Maar alles snel zien groeien en bloeien maakt al het harde werk goed. Bovendien slaap je na een dag in de tuin uitzonderlijk goed! Een tuin zoals de onze – hij is ongeveer 350 vierkante meter groot – is niet zomaar een weekendproject. Zo'n tuin vraagt ​​veel aandacht.

Worden jullie, als jonge tuinders en tuinders, geaccepteerd door de oudere veteranen?

Carolin: We hadden ook wel wat vooroordelen en hadden ons al voorbereid op een paar situaties en discussies. Maar die bleken volkomen ongegrond. Sterker nog, de meeste oudere clubleden vinden het fantastisch dat er weer jongere gezinnen bij hun club komen. En degenen die sceptischer tegenover ons staan, zullen we wel overtuigen ;-)

Bedankt voor het leuke gesprek! Tot slot liet ze ons het recept achter voor haar heerlijke appelsuiker, dat je hier kunt bekijken en natuurlijk zelf kunt proberen. Neem zeker een kijkje op haar blog of volg haar op Instagram — het is de moeite waard.