Lichtkiemers en donkere kiemers en hoe je ze correct kweekt
Het is bekend dat planten worden geclassificeerd en gesorteerd op basis van vele kenmerken. Een van deze identificerende kenmerken is of de plant een donkere of een lichte kiemer is. Het klinkt complex en wetenschappelijk, maar dat is het niet. Sterker nog, de termen betekenen precies wat ze zeggen: hebben plantenzaden licht nodig om te kiemen? Of is licht nadelig voor een goede groei?
Wat zorgt ervoor dat lichtkiemers ontkiemen?
Planten die in het licht kiemen, zullen niet ontkiemen als de zaden voldoende warmte, zuurstof en vocht krijgen, maar geen licht. Of het nu gaat om paarse kattenstaart, vergeet-me-nietjes, Virginia-tabak of opvallende gewassen zoals selderij, sla , wortels , tijm , basilicum en andere keukenkruiden, al deze planten zullen niet ontkiemen als hun zaden geen licht krijgen. De fotoreceptoren van fytochromen, eiwitten die reageren op lichtstimuli, zijn hiervoor verantwoordelijk. Het proces waardoor zaailingen ontkiemen, heet fotomorfogenese, en we zouden het hier in detail kunnen uitleggen, maar dat zou waarschijnlijk nogal saai zijn. Als je meer wilt weten, zoek het dan op in de encyclopedie van de biologie :) 
Madeliefjes zijn lichtkiemers. Daarom zitten de zaden in deze zaadbommen aan de buitenkant.
Het is interessanter om (in de meest letterlijke zin van het woord) te belichten hoe lichtkiemende planten in tuinbouwkundige termen, oftewel in de praktijk, groeien. Zo werkt het: Eerst moeten de zaailingen zachtjes worden aangedrukt om contact te maken met de grond. De laag grond die de zaden bedekt, mag echter niet dikker zijn dan één plantenzaadje, omdat licht moet doordringen. En de grond heeft vocht nodig, dat het beste bewaard kan worden met transparante folie. Als de zaailingen vervolgens worden bestraald met infrarood of rood licht, neemt hun kiemkracht aanzienlijk toe. In overeenstemming met Goethes laatste woorden: meer licht! Maar dan wel graag het juiste soort.
Donkere kiemers houden van schemering, maar hebben nog steeds lichtgolven nodig
Het tegenovergestelde van licht is donker, en dit beschrijft al wat donkerkiemende planten nodig hebben: een dikke laag aarde om te voorkomen dat direct licht de zaden binnendringt. Licht remt de groei van deze zaden , althans kortgolvig, fel licht. Donkerkiemende planten kunnen echter niet volledig overleven zonder lichtgolven: biologen vermoeden dat langgolvig licht de bodemlagen kan binnendringen en ook fotomorfogenese in de plantenzaden kan veroorzaken. Desondanks is een donkere ruimte ideaal voor het kweken van donkerkiemende planten.
Maar welke planten zijn donkere kiemers? Er zijn ook eetbare soorten, zoals maïs , koriander , Oost-Indische kers, komkommers, witlof, pompoenen en veldsla. De meeste groenten zijn donkere kiemers - en ze kunnen relatief gemakkelijk op een bord ontkiemen. Leg simpelweg een met water bespoten tissue op het bord, strooi de zaadjes erover, dek dit af met een tweede vochtige tissue en bewaar het geheel tot slot in een afgesloten plastic zak totdat de zaailingen ontkiemen. Oké, je kunt op deze manier geen drie meter lange maïsstengel laten groeien, maar veldsla en Oost-Indische kers gedijen op deze manier in je eigen keuken.
De vuistregel
Als je niet helemaal zeker weet of een plant een licht- of donkerkiemer is (en het nu niet kunt of wilt opzoeken op Google), kun je een vuistregel volgen. Deze stelt dat zeer kleine en lichte zaden lichtkiemers zijn omdat de energie in het zaad niet voldoende is om het zaad naar het licht te laten groeien. Donkerkiemers daarentegen hebben grote zaden met veel opgeslagen energie, waardoor deze zaden zich door de grond naar de oppervlakte kunnen worstelen.
